Het startpunt van deze overkapping omvatte een simpel dakvlak gedragen door 4 kolommen. Echter oogde deze vormgeving tenger en fragiel ten opzichte van de robuuste omgeving. Door te spelen met verschillende verhoudingen van de kolommen ontstond het ontwerp bestaande uit een ensemble van houten vlakken die, afhankelijk van het waarnemend oogpunt, de inhoud van de structuur blokkeren of blootleggen. 

De overkapping is een samensmelting van twee contrasterende lagen als referentie naar de omgeving waarin het zich bevindt. Tijdens de herfst- en winterperiode krijgen de omliggende beukenbomen een donkere en gladde bast terwijl de beukhaag een warme bruin-oranje uitstraling behoudt; Een samenspel tussen de contrasten van de natuur.

Het hout is behandeld volgens de traditionele Japanse techniek genaamd Shu Sui Ban. Door het hout bloot te stellen aan een open vlam verkoold de buitenste laag en wordt het hout op natuurlijke wijze beschermd tegen de weersinvloeden. Tot slot is de volledige structuur op een betonnen sokkel geplaatst om te voorkomen dat het hout water opneemt. Het lijnenspel van de houten planken zet zich door in de betonnen sokkel. Zelfs de houtstructuur is gekopieerd in de reliëf van het beton.